WYD 2011: Kabataan ng mundo, huwag maging rebulto!

Hola! Katulad ng inaasahan, bigo akong makanakaw ng tulog bago ang aming paglipad papunta ng Europa. Hindi man ako sigurado pero ang alam ko ay puno ako ng sabik at galak papunta ng Espanya para makiisa sa gaganaping World Youth day 2011 sa Madrid at makapasyal sa Europa.

Days in the Diocese. Sa Toledo ang aming unang nagsilbing tahanan namuhay kasama ng ilang pamilya mula sa Burguillos; sa mga Garcia, kay Papa Bricio at Mama Anna. Hindi malayo ang klima nila sa atin bagamat mainit ay malamig ang dampi ng hangin sa bawat pag-ihip nito mataas man ang tirik ng haring araw at kasing init at lambing nito’y ang pagtanggap sa amin ng aming mga pamilyang tinuluyan. Hindi sila papaawat sa pagpapakain sa amin na animo’y fiesta ang bawat araw. Pinoy na pinoy sabi ko nga. “Basta” na ang ibig sabihin ay “enough” o “sapat na”, ito na yata ang salitang hindi ko inakalang gagamitin ko sa aking pagparoon sa Espanya. Susuko rin pala ako sa kainan. Sa bawat lagay ng pagkain, bigkas ko’y “basta”, dumarating kasi sa puntong hindi ko na kayang ubusin ang hamon, ang patatas at ang bocadillos (tinapay na kasing haba ng braso ko at minsan matigas minsan malambot depende sa hain ng iyong pamilya). Nagpatuloy ang unang bahagi ng aming paglalakabay sa pakikipamuhay sa Toledo, sa mga haing pinagsaluhan: sa paella, sa churroz; sa mga kanta at mga salitang hindi ko naman talaga lubos maintindihan (nosebleed kung baga). Paglipas ng mga araw sa Burguiilos, nasabi kong, “totoo pala ang mga kastilyo!” dahil sa mga tao nitong ituturing kang hari o reynang bigay todo ang pagtanggap sa iyo.

World Youth Day. “Ito na ‘to!” pagdating sa Madrid, ito ang mga katagang unang nabanggit ko. Kailangan na naming makipagsisikan sa mundo sa loob ng isang lungsod sa Espanya. Mas mahabang lakaran, hindi lang minuto kung hindi oras ang pakikipagsapalaran sa daan kasabay pa nito ang mas matinding init ni haring araw, mas nakakapaso.  Takbo rito, takbo roon. Panik panaog sa mga hagdan ng tren. Labas pasok sa mga simbahan at restaurant (kapag oras ng kainan). Pero hindi pa ito ang highlight ng programa sa Espanya, sa loob ng ilang araw ay inuupuan namin at nakikinig sa mga katesismong hatid pa ng ilang mga obispo mula sa iba’t-ibang panig ng mundo at kaalinsabay nito ay ang pakikipaghabulan upang makita ang Papa Benedito (buti na lang ay may misa para sa seminarista kasama ang Santo Papa kaya naman nakita ko siya ng malapitan mula sa aking kinatatayuan). Tinatayang dalawang milyong kabataan ang nakiisa sa gawaing ito. Puno ang Europa ng mga kabataang nais magpahayag na sila ay nananatiling naka-ugat kay Kristo. Maraming tao: mga Espanyol, mga Italyano, mga Amerikano at marami pang iba pero hindi pwedeng hindi ko makikilala ang mga Pinoy mula sa ibang lahi. Sa kahit anong kanto ng Madrid, may mga Pinoy kang makakasalubong, ang iba ay delegadong Pinoy mula sa mga komunidad sa iba’t-ibang panig ng mundo at ang iba nama’y ating mga bagong bayani, mga OFW. Sa totoo lang, kahit papaano, naging madali ang aming paglalakbay sa kabilang ibayo sa tulong mga direksyon ng ating mga kababayang Pinoy na nakabase sa Madrid sa kabilang panig ng mundo.

Pagkalipas ng ilang linggo sa Europa, may ilan ding maliliit na gamit akong nauwi.  Daan-daan ding litrato ang ngayo’y binabalik-balikan ko. Pero ano nga ba talaga ang pinakaimportanteng aral sa akin ng aking paglalakbay sa Espanya kasama ng mga kabataan ng mundo?

Ang hamon ni Kristo at ng Simbahan:  tayong mga kabataan nawa ay hindi manatiling rebulto. Sa sobrang ganda at yaman ng karanasan ng isang kabataan mula sa Europa, hindi maiiwasang mas naisin niyang manatili sa ganitong sitwasyon – sa masayang mundo ng Espanya, sa sarap ng mga pagkain nito at sa ganda ng mga palasyo. Pero mula sa Mt. Tabor (pinangyarihan ng Transfiguration) kung saan hinahalintulad ko ang aking karansan, katulad nila Pedro, kailangan nating bumaba at ibahagi si Kristo sa iba. Ang hamon ni Kristo, ng Simbahan, ng WYD 2011 sa pangunguna ni Papa Benedito ay nawa’y makita ng bawat kabataan na sila rin ay kabahagi ng misyon ni Hesus na maipahayag ang payak at ganap na pagmamahal ng Ama. Maraming programa ang mga lokal na simbahan at maraming paraan para maging lingkod-kabataan ni Kristo at ng Simbahan.  Huwag tayong maging rebulto, kumilos tayo, kabataan ng mundo. Manatiling naka-ugat kay Kristo!